چرا نام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برده نمی شود و به صورت « م ح م د »نوشته می شود؟

[ناشناس]

سوال:
چرا نام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برده نمی شود و به صورت « م ح م د »نوشته می شود؟

جواب:
برخی از روایاتی به این قرار است:
1. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
لا یسمی حتی یظهره الله؛ ( 1) نام او برده نمی شود تا خداوند او را ظاهر گرداند.
2. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: اما اسمه فان حبیبی رسول الله عهد الی ان لا احدث به حتی یبعثه الله؛ ( 2) دوستم پیامبر از من پیمان گرفته است که نامش را نگویم تا زمانی که خداوند او را برانگیزد.
3. امام باقر علیه السلام فرمودند: لایحل ذکره باسمه؛ ( 3) بردن نامش جایز نیست.
4. امام صادق علیه السلام فرمودند: ایاکم والتنویه باسم المهدي؛ ( 4)از آشکار کردن نام مهدي بپرهیزید.
5. امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز فرمودند:
ان دللتهم علی الاسم اذاعوه؛ ( 5) اگر به نام راهنمایی کنی آن را فاش می کنند.
با توجه با این نوع روایات، طبیعی است که نباید نام حضرت برده شود و در مواردي که لازم است اسم حضرت نوشته شود، با حروف مقطعه (م ح م د) نوشته شود تا تصریح به اسم نگردد؛
. -1 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 280
. -2 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 286
. -3 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 286
. -4 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 285
. -5 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 285

و هنگام خواندن، بی اختیار به زبان جاري نشود. ( 1)دربارة علت چنین حکمی باید گفت:
اولًا، بسیاري از احکام فقهی اسلام، تعبدي است که باید بدان ها عمل کرد و دانستن علت آن ضرورتی ندارد. لذا ائمه نیزعلت همۀ احکام را بیان نکرده اند؛(2) .« اگر بنی فاطمه نام او را بدانند، مصمم می شوند او را قطعه قطعه کنند » : ثانیاً، امام باقر علیه السلام می فرماید
یکی از نواب خاص امام، محمد بن عثمان عمروي در این باره چنین توضیح می دهد:حرام است بر شما که از اسم ایشان سؤال کنید. این حکم را من از خود نمی گویم؛ زیرا من حق حلال و حرام کردن ندارم، این سخن از طرف امام عجل الله تعالی فرجه الشریف است و علت این را چنین بیان می کند: زیرا واقعیت در نزد خلیفه این است که امام حسن عسکري علیه السلام از دنیا رفته و فرزندي نیز از او برجاي نمانده است… و اگر اسم وي معلوم شود،
جست وجو شروع می شود. پس تقوا پیشه کنید و از سؤال کردن اسم خودداري کنید. ( 3)
از چنین روایاتی معلوم می گردد که علت حرمت بردن نام آن حضرت، ترس از تعقیب امام و اذیت کردن شیعیان است.بر همین اساس عده اي از علما حرمت را مخصوص اوایل غیبت؛ خصوصاً دوران غیبت صغرا می دانند. ( 4) اما روایاتی هم وجود دارد که آن را تا زمان ظهور، حرام می دانند؛ مثل: . نجم الدین طبسی، مجلۀ انتظار، ش 3 ،« حکم تسمیه » : -1 براي دانستن تفصیل این بحث نک
. -2 الغیبه، نعمانی، ص 288
. -3 کافی، ج 1، ص 329
. -4 وسائل الشیعه، ج 16 ، ص 240
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: لا یسمیه باسمه ظاهراً قبل قیامه الّا کافر به؛ ( 1)
قبل از قیام، آشکارا نام او را نمی برد مگر منکر او.
امام باقر علیه السلام فرمود: لایسمی حتی یظهره امره؛ ( 2)
نام برده نمی شود تا خداوند امر او را آشکار گرداند.
امام رضا علیه السلام فرمود: لایسمی باسمه بعد غیبته احد حتی یراه ویعلن باسمه فلیسمه کل الخلق؛ ( 3) احدي نام او را بعد از غیبتش نبرد تا او را ببیند و اسمش را آشکار کند، بعد همۀ مردم او را نام ببرند.
امام عسکري علیه السلام فرمود: ولا یحل لاحد ان یسمیه او یکینه بکنیته الی ان یظهر الله دولته و سلطتنه؛ ( 4) بر احدي جایز نیست او را به اسم یا کنیه بخواند تا آن که خداوند دولت و قدرت او را آشکار نماید.
با توجه به این روایات، عدة دیگري از علما مانند علامه مجلسی ( 5) و محدث نوري گفته اند: علت حرمت معلوم نیست و نمیتواند تقیه و ترس از تعقیب باشد. لذا حرمت ذکر نام ایشان همچنان باقی است. ( 6
. -1 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 285
. -2 کافی، ج 1، ص 525
. -3 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 285
. -4 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 285
. -5 بحارالانوار، ج 51 ، ص 31
. -6 مستدرك وسائل الشیعه، ج 12 ، ص 280
البته طبیعی است که قائلین به جواز بردن نام حضرت، این روایات را توجیه کرده اند. ( 1) علاوه بر این که در بعضی از روایاتو زیارات به اسم حضرت تصریح شده است

[نویسنده]

نوشته‌ها