پس از صلح حديبيه و اطمينان از متوقف شدن تجاوز مشركان، پيامبر انديشه تبليغ خارج از حجاز را عملى ساخت و با اعزام نماينده و ارسال نامه، همگان را به يكتاپرستى و پذيرش دين اسلام فراخواند و اين دعوت فراگير، تا هنگام وفات حضرت ادامه يافت. شاهان بزرگ، مقامات مذهبى مسيحى و رؤساى قبايل معروف، مخاطبان اصلى اين نامهها بودند.(1)
پيامبر در يك روز، شش نامه براى شش زمامدار و حاكم بزرگ آن روز جهان، ارسال داشت. قيصر روم، خسرو پرويز (شاه ايران) مقوقس (شاه مصر)، نجاشى، (شاه حبشه)، حارث بن ابى شمر غسانى (حاكم شام) و هوذه، (شاه يمامه) برخى از حاكمان معروفى بودند كه پيامبر با آنان مكاتبه كرد.(2)
پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله)، نامهاى به اسقف نجران (ابوحارثه) در يمن نوشت و طى آن نامه، ساكنان نجران را به آيين اسلام دعوت كرد. اين دعوت، موجب مذاكرات فراوانی بين نمايندگان مسيحيان با پيامبر (صلى الله عليه وآله) شد.(3)
(1) ر. ك: تاريخ طبرى، ج 2، ص 882 الكامل فى التاريخ، ج 1، ص. 591
000 (2) طبقات الكبرى، ج 1، ص 258- 262.
000 (3) جعفر سبحانى، فرازهايى از تاريخ پيامبر، ص 497 ر. ك: محمد ابراهيم آيتى، تاريخ پيامبر اسلام على احمدى ميانجى، مكاتيب الرسول (صلى الله عليه وآله).
