خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها در روز قیامت چگونه از قاتلین فرزندش امام حسین علیه‌السلام انتقام می گیرند؟

[user010]

أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ فِی صَعِیدٍ وَاحِدٍ فَیُنَادِی مُنَادٍ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ نَکِّسُوا رُءُوسَکُمْ حَتَّی تَجُوزَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله الصِّرَاطَ قَالَ فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ أَبْصَارَهُمْ فَتَأْتِی فَاطِمَةُ علیها السلام عَلَی نَجِیبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ یُشَیِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ فَتَقِفُ مَوْقِفاً شَرِیفاً مِنْ مَوَاقِفِ الْقِیَامَةِ ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِیبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِیصَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام بِیَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ وَ تَقُولُ یَا رَبِّ هَذَا قَمِیصُ وَلَدِی وَ قَدْ عَلِمْتَ مَا صُنِعَ بِهِ فَیَأْتِیهَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَا فَاطِمَةُ لَکِ عِنْدِیَ الرِّضَا فَتَقُولُ یَا رَبِّ انْتَصِرْ لِی مِنْ قَاتِلِهِ فَیَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَی عُنُقاً مِنَ النَّارِ فَتَخْرُجُ مِنْ جَهَنَّمَ فَتَلْتَقِطُ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام کَمَا یَلْتَقِطُ الطَّیْرُ الْحَبَّ ثُمَّ یَعُودُ الْعُنُقُ بِهِمْ إِلَی النَّارِ فَیُعَذَّبُونَ فِیهَا بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ ثُمَّ تَرْکَبُ فَاطِمَةُ علیها السلام نَجِیبَهَا حَتَّی تَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَ مَعَهَا الْمَلَائِکَةُ الْمُشَیِّعُونَ لَهَا وَ ذُرِّیَّتُهَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَ أَوْلِیَاؤُهُمْ مِنَ النَّاسِ عَنْ یَمِینِهَا وَ شِمَالِهَا “: از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام روایت می‌کند که فرمود: «روز قیامت که فرا رسد، خدای توانا خلق اولین و آخرین را در یک زمین جمع می‌کند. آنگاه منادی ندا می‌کند: «چشمان خود را ببندید و سرهای خود را به زیر افکنید تا فاطمه دختر حضرت محمّد صلی اللَّه علیه و آله عبور کند. » مردم چشمان خود را می‌بندند و حضرت فاطمه اطهر در حالی که بر یکی از ناقه‌های بهشتی سوار است و هفتاد هزار ملک آن بانوی با عظمت را مشایعت می‌کنند می‌آید. آنگاه آن حضرت در یکی از مکان‌های شریف قیامت توقف می‌کند، پیراهن خون آلود حضرت امام حسین را در دست می‌گیرد و می‌گوید: «بار خدایا! این پیراهن فرزند من حسین است. تو می‌دانی با او چه کرده اند. » آنگاه از طرف خدای رئوف خطاب می‌رسد: «من هر عملی که موجب خشنودی تو باشد انجام خواهم داد. » حضرت زهرای اطهر خواهد گفت: «پروردگارا! انتقام مرا از قاتلین فرزندم بگیر! » خدای قهار دستور می‌دهد. گروهی از آتش جهنم بیرون میایند و کشندگان امام حسین را نظیر مرغی که دانه برچیند، از صحرای محشر می‌ربایند و به طرف دوزخ باز می‌گردانند و آنان را دچار عذاب‌های گوناگون می‌کنند. سپس فاطمه اطهر بر ناقه خود سوار می‌شود و در حالی که ملائکه آن حضرت را مشایعت می‌کنند و فرزندان بزرگوار حضرت زهرا در کنار آن بانو و دوستان آنها در طرف راست و چپ آنان قرار دارند، وارد بهشت می‌شود. »
بحار ج ۴۳ ص۲۲۴

[نویسنده]

نوشته‌ها