اصولاً يكى از روشهاى رسول خدا (ص) اعزام مبلغ و دعوتنامه براى ساكنان مناطق ديگر بود. اعزامهاى تبليغى ايشان مختص به اطراف مدينه و مكه نبود، بلكه شامل تمام منطقه حجاز و كشورهاى ديگر مىشد:
الف) پيامبر اكرم (ص) نامهاى به اسقف نجران (ابوحارثه) در يمن نوشت و طى آن نامه ساكنان نجران را به آيين اسلام دعوت نمود. اين دعوت موجب مذاكرات فراوانى بين نمايندگان مسيحيان با پيامبر (ص) گشت،(1).
ب) حضرت تعداد چهل تن از مبلغان ورزيده و حافظ قرآن را به منطقه نجد فرستادند كه البته منجر به شهادت آنان گشت. اين حادثه به فاجعه سپاه تبليغ مشهور است،(2).
ج) 185 نامه از متون نامههاى پيامبر كه براى تبليغ و دعوت به اسلام و ميثاق و پيمان نوشته شده است در كتب تاريخى موجود مىباشد. متون اين نامهها و اشاراتى كه در لا به لاى آنها نهفته است، نصايح، اندرزها و تسهيلات و نرمشهاى پيامبر همه و همه گواه زنده بر ضد نظريه خاورشناسان است كه خواسته اند پيشرفت اسلام را زاييده نيزه و شمشير بدانند. از جمله آن 185 نامه مىتوان به موارد ذيل اشاره كرد:
1- نامه پيامبر اسلام به خسرو پرويز زمامدار سرزمين وسيع ايران، كه تقريباً آسياى صغير را شامل مىشود.
2- نامه رسول خدا (ص) به قيصر و هرقل بزرگ روم.
3- نامه رسول خدا (ص) به مقوقس حكمران مصر.
4- نامه رسول خدا (ص) به نجاشى زمامدار سرزمين حبشه.
5- نامه حضرت به زمامداران شام و يمامه.
براى آگاهى بيشتر ر. ك: فروغ ابديت، جعفر سبحانى.
(1) (فرازهايى از تاريخ، ص 497)
(2) (همان، ص 307)
